درد مزمن لگنی عبارت است از هرگونه درد لگن بدون ارتباط با حاملگی، عادت ماهیانه و مقاربت که حداقل شش ماه یا بیشتر به طول انجامیده و علت ساختاری شناخته شده ای برای آن مطرح نشده باشد. این درد می تواند باعث اختلال در فعالیتهای روزانه شده و درنهایت منجر به درمان دارویی و یا حتی جراحی شود. با توجه به کمبود پژوهشهای علمی درمورد این عارضه درکشور این مطالعه با هدف بررسی فراوانی درد مزمن لگنی در زنان مراجعه کننده به درمانگاه پلویک فلور بیمارستان امام خمینی تهران طراحی و اجرا شد.
روش بررسی: ۵۱۶ زن متاهل مراجعه کننده به درمانگاه پلویک فلور در این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی شرکت کردند. برای انجام این مطالعه از پرسشنامه ای که علاوه بر اطلاعات جمعیت شناختی شامل سوالاتی در مورد علائم درگیری سیستم های زنان و زایمان، ادراری، گوارشی، عضلانی- اسکلتی و سایکولوژیک بود، استفاده شد. پس از جمع آوری اطلاعات جهت بررسی رابطه متغیرهای کمی و کیفی و درد مزمن لگنی از مدل آماری رگرسیون لجستیک باینری چندگانه استفاده شد.
یافته‌ها: %۲۷/۹ از زنان گزارش کردند که در حال حاضر درد در ناحیه لگن بدون ارتباط با عادت ماهیانه و مقاربت دارند، درحالی که درصد این درد در طول ۱۲-۶ ماه گذشته یا همان درد مزمن لگنی %۱۷/۶ بود. همچنین مقاربت دردناک و کمردرد مزمن با درد مزمن لگنی مرتبط بودند (به ترتیب ۰۳/۰=P و ۰/۰۴=P). بین نوع زایمان و درد مزمن لگنی و سابقه ضربه به ستون فقرات و لگن و درد مزمن لگنی ارتباطی دیده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع %۲۷/۹درد لگن و %۱۷/۶ نوع مزمن آن درجامعه مورد بحث و همینطور همراهی مجموعه ای از علائم سیستم های ژنیکولوژی، ادراری، عضلانی- اسکلتی و گوارشی لزوم پرداختن به آن از طرف سیستم های بهداشت و درمان و نیز انجام مطالعات همه گیر شناسی بر پایه جمعیتی پیشنهاد می شود.
