مقدمه:
بی اختیاری فوریتی ادرار، بصورت نشت غیرارادی ادرار همراه با احساس فوریت است. نشت ادرار از حد چند قطره تا دفع کامل است. عوامل محرک شایع مثل: شنیدن صدای آب، دست شستن، مواجه با آب سرد است. بی اختیاری فوریتی بدلیل بیش فعالی عضله دترسور است.
-مثانه بیش فعالOAB، با علایم فوریت ادراری مشخص می شود که می تواند با یا بدون بی اختیاری باشد. این حالت اغلب با ناکچوری و فرکونسی ادراری همراه است. بیماران با مثانه بیش فعال ،باید مانند بیماران با بی اختیاری فوریتی ارزیابی شوند.
-در زنان مسن،تغییرات فیزیولوژیک در مجاری ادراری تحتانی می تواند باعث بی اختیاری گردد.
1.انقباض غیرارادی دترسور یا بیش فعالی
2.سطح استروژن پایین
3.کاهش فشار بسته شدن اورترا
4.تغییر در الگوی ترشح مایع
-بی اختیاری زمانی گفته می شود که عفونت ادراری نداشته باشیم.
ارزیابی و تشخیص:
ارزیابی اولیه شامل:شرح حال-معاینه فیزیکی و آزمایش ادرار است.
1-شرح حال:
شرح حال باید علایم ادراری -شدت- درجه آسیب روی کیفیت زندگی را مشخص نماید .
*علایم ادراری:بسیاری از بیماران دوست ندارند درر مورد علایم ادراری خود صحبت کنند.
در بیماران با سابقه زایمان-شرایط طبی همراه(دیابت-چاقی-بیماری نورولوژیکی-سن بیشتر از65سال ، باید بطور دقیق در مورد علایم ادراری سوال شود.
سایر سوالات در مورد: تکرر ادرار- حجم- شروع بی اختیاری، زمان، شدت، تاخیر در ادرار کردن،عوامل تحریک کننده،ناکچوری،جریان ادرار منقطع یا آرام،تخلیه ناکامل،نشت مداوم ادرار یا زور زدن جهت ادرار کردن می باشد.
علایم بی اختیاری ادراری را می توان توسط پرسشنامه استاندارد کوتاه استخراج کرد.
چارت دفع ادراری،در ارزیابی تکرر ادرار- شدت و حجم ادرار دفع شده در اپیزودهای بی اختیاری کمک کننده است.
اگرچه،ثبت دفع ادراری جهت تعیین علت اورودینامیکی بی اختیاری، نه حساس و نه اختصاصی است.
